GMO is a losing game : GM seeds foiled by feds, Supreme Court and science

Τα μεταλλαγμένα είναι  ένα χαμένο παιχνίδι

   

 
Το θέμα της εβδομάδας ήταν... μα φυσικά τα μεταλλαγμένα.  Αρχίζουμε με τον Αμερικανικό FDA, όπου μετά από μεγάλη πίεση αναγκάστηκε να δώσει προέκταση στη περίοδο έγκρισης του μεταλλαγμένου σολομού μέχρι τον Απρίλιο, ενώ οι Πολιτείες  Ιλλινόις, Μέρυλαντ και Αϊοβα ζητούν να αναγράφονται στις ετικέτες τα μεταλλαγμένα μέσω νομικού πλαισίου.  Στις 19 Φεβρουαρίου ήταν η δίκη ανάμεσα σε έναν αγρότη από την Ινδιάνα και τη Monsanto για την υπόθεση καταπάτησης μιας πατέντας.  Αλλά το μεγαλύτερο χαστούκι για τα μεταλλαγμενα ήρθε από μια μελέτη του University of Wisconsin χρηματοδοτούμενη από USDA. Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Wisconsin ανακάλυψαν σύμφωνα με την έκθεση ότι διάφοροι τύποι GMO σπόρων  (συμπεριλαμβανόμενων ποικιλίες Monsanto’s RoundUp Ready) στη πραγματικότητα παράγουν χαμηλότερη σοδειά από τους συμβατικούς σπόρους.  

Μόνο ένας σπόρος- ένα καλαμπόκι, που παράγει το δικό του εντομοκτόνο για να αντιμετωπίσει κάθε εισβολέα – δείχνει να προσφέρει κάποια προσοδοφόρα σοδειά.  Με άλλα λόγια, φυτεύοντας μεταλλαγμένους σπόρους τα αποτελέσματα είναι λιγότερη σοδειά ανά στρέμμα, από ότι φυτεύοντας μη τροποποιημένους σπόρους! Οι ερευνητές παρατήρησαν στοιχεία 20 χρόνων και επίσης τα τεστς στο Wisconsin από 1990 έως 2010, έγιναν και σε ερευνητικά κομμάτια γης και σε χωράφια με τη συμμετοχή αγροτών. 

Πριν από λίγα χρόνια δημοσιεύτηκε μια αναφορά με παρόμοιο συμπέρασμα από την ένωση επιστημόνων Union of Concerned Scientist , αλλά αυτή είναι μια που για πρώτη φορά επιχειρεί να τεκμηριώσει μέσα από ελεγχόμενα πειράματα σε σοδειές.  Οι  επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο UW τεκμηριώνουν ότι οι GM σπόροι προσφέρουν στους αγρότες  χαμηλότερο κίνδυνο για τη σοδειά, αλλά υπάρχουν άλλες συμβατικές τεχνικές, οι οποίες μπορούν να υποστηρίξουν τη καλλιέργεια, να μειώσουν το περιβαλλοντικό κίνδυνο, και να αυξήσουν το εισόδημα των αγροτών, χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν ασύμφορα ποσά στις εταιρείες βιοτεχνολογίας.  

 Σίγουρα δεν θα πρέπει να πιστεύουμε ότι οι εταιρείες βιοτεχνολογίας απλώς θα κάνουν στην άκρη, μόνο 5 από αυτές ελέγχουν ήδη το 60% της παγκόσμιας αγοράς σπόρων, και ίσως να είναι αδύνατο για όλους τους αγρότες να βρουν την αποτελεσματική συμβατική καλλιέργεια. Η Μονσάντο άλλωστε προχωράει πάντα μερικά βήματα μπροστά για καλλιεργητές και καταναλωτές  (food growers and eaters).

Και ανάμεσα στα παραπάνω όλα, στην Ινδία γίνεται μια επανάσταση με τη καλλιέργεια ρυζιού.  Σε ένα χωριό στη πιο φτωχή επαρχία της Ινδίας, Bihar, οι αγρότες μεγαλώνουν τις ποσότητες ρεκόρ του ρυζιού – χωρίς μεταλλαγμένα και εντομοκτόνα.  Δημιοσιεύτηκε η περίπτωση του αγρότη Sumant Kumar, που είχε μια πολύ επιτυχημένη σοδειά πέρσι. Υπήρξαν βέβαια καλές βροχές στο χωριό του Darveshpura στη βορειοανατολική Ινδία και ήξερε ότι μπορούσε να βελτιώσει κατά 4-5 τόνους ανά εκτάριο τη συνηθισμένη παραγωγή του, αλλά κάθε τσουβάλι από το χωράφι του στις όχθες του ποταμού  Sakri φαίνονταν να είναι βαρύτερο από ότι συνήθως, κάθε σπόρος ρυζιού ήταν μεγαλύτερος και όλη η σοδειά του ήταν βαρύτερη. 

 Ο αγρότης σοκαρίστηκε και ο ίδιος όταν διαπίστωσε ότι είχε μεγαλώσει το εντυπωσιακό 22,4 τόνους ρύζι σε ένα εκτάριο γης, μόνο με φυσική κοπριά και χωρίς εντομοκτόνα. Πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ και μπορεί να ταϊσει σχεδόν το μισό πληθυσμό της γης...   Πάντως δεν ήταν μόνο ο αγρότης Sumant Kumar, καθώς και οι φίλοι του Krishna, Nitish, Sanjay και Bijay στο χωριό Darveshpura, όλοι είχαν ρεκόρ σοδειές πάνω από 17 τόνους ... δηλαδή κάτι περισσότερο από διπλασιασμό των συνηθισμένων σοδειών τους.

Scient Philpott flags a key point from the study:

    Then there’s the question of so-called “stacked-trait” crops — that is, say, corn engineered to contain multiple added genes — for example, Monsanto’s “Smart Stax” product, which contains both herbicide-tolerant and pesticide-expressing genes. The authors detected what they call “gene interaction” in these crops — genes inserted into them interact with each other in ways that affect yield, often negatively. If multiple genes added to a variety didn’t interact, “the [yield] effect of stacked genes would be equal to the sum of the corresponding single gene effects,” the authors write. Instead, the stacked-trait crops were all over the map. “We found strong evidence of gene interactions among transgenic traits when they are stacked,” they write. Most of those effects were negative — i.e., yield was reduced. This matters because stacked-trait crops are a favored approach to combat the superweeds and bugs that are part and parcel of years of GMO crops. But the more you stack, the worse your yield. The scientists also found evidence of a “yield penalty” that comes simply from the act of manipulating plant genes. In short, the more one meddles with plant genes, the worse yields get; when you change multiple genes at once, yields drop even further. This should give pause to those who see GMO seeds as the means to address more complex problems like drought tolerance, nutritional value, or plant productivity. These are traits involving dozens, if not hundreds, of genes. This study suggests genetic manipulation of food crops at such a scale is a losing game.