Άσπρη η νυχτιά στο ξάστερο ουρανό,
μαύρο κοπάδι στο δάσος το ορεινό.
Ολόγιομο φεγγάρι φέγγει στη νυχτιά,
στάνη φωτίζει στων κλεφτών τα βουνά!
Κατηφορίζει αγέλη με ουρλιαχτό,
οι αντίλαλοι φθάνουν στ’ απέναντι βουνό.
Σιέται η πλαγιά και η κάτω ρεματιά,
παγώνει το αίμα, όπως τα χιόνια στα κλαδιά!
Το χιόνι έπεσε τα έντυσε λευκά,
καταλαγιάζουν τ’ αγρίμια στη νυχτιά.
Μόνο λύκος βγάζει τρομερό ουρλιαχτό,
ύμνο στο φεγγάρι και στον ουρανό!
Η ματιά του λύκου σπίθα και φωτιά,
φωσφορίζει στο χιόνι και τη βραδιά.
Τα πλατάνια λυγίζουν απ’ τα χιόνια,
λύκος ανασηκώνεται στα πίσω πόδια!
Τεντώνεται, βγάζει τρομερό ουρλιαχτό,
ασημένιο τρίχωμα στον αστερισμό.
Όρθια πάντα τα τριγωνικά του αυτιά,
κοιτά στ’ άστρα ψηλά και στο νοτιά!
Στις σκιερές ρεματιές παγωμένα νερά,
λύκου κραυγή στων ανταρτών βουνά.
Κούρνιασαν τα αγνά κοπάδια στη στάνη
μόνο ο λύκος δοξάζει το φεγγάρι!
Πλησιάζει και μπαίνει στης στάνης την αυλή,
βλέπει βοσκό στο τζάμι, τροπή σε φυγή.
Πριν φύγει μανιασμένος βγάζει κραυγή,
στο λευκό ελάτι ηχεί θηρίου ιαχή!
ΗΛΕΚΤΡΑ ΚΟΥΤΟΥΚΗ
Ω, καλησπέρα Ποιήτρια! Χρόνια πολλά - σήμερα είναι η Μέρα της Ποίησης!!
ΑπάντησηΔιαγραφή