Thasos island - Θάσος, καταγάλανη, καταπράσινη & απρόβλεπτη

 «Ήδε δ’ώστε όνου ράχις έστηκεν ύλης αγρίης επιστεφής», Αρχίλοχος

Η Θάσος είναι ένα νησί του Βόρειου Αιγαίου, σχεδόν στο ύψος των εκβολών του Νέστου, απέναντι από τη Καβάλα. Έχει έκταση 498 τ.χλμ. και είναι κατάφυτη, κυρίως από απέραντους ελαιώνες και πευκώνες και κάθε είδους άγρια βλάστηση, έτσι όπως την τραγουδούσε ο Αρχίλοχος στα μέσα του 7^ου π.Χ. Το όνομα της, λένε, πως προήλθε από τη λέξη «δάσος», ενώ άλλα ονόματα της στην αρχαιότητα ήτανε Χρύση, Ηερίη, Ηδωνίς ή Οδωνίς, Αερία και Αιθρία.

 

 

Νησί που έθρεψε στα σπλάχνα του ζωγράφους, γλύπτες, ρήτορες και αθλητές διάσημους… Όπως οι γλύπτες Σωσικλής και Πυθαγόρας Στα γράμματα διακρίθηκε ο Ηγέμων ή Ηγήμων, ο οποίος υπήρξε κωμικός, ηθοποιός και ποιητής. Ο Στησίμβροτος ήταν σοφιστής και ρήτορας. Τέλος ο Ανδροσθένης που ακολούθησε τον Μ. Αλέξανδρο στην εκστρατεία του έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Ινδικής Παράπλους».

 

Τα πλούσια δάση της από θασίτικο Πεύκο, μαύρη Πεύκη και μακεδονίτικο έλατο καλύπτουν όλη την επιφάνεια του νησιού και πνίγουν στο πράσινο τα γραφικά χωριουδάκια, ενώ άλλα είναι δίπλα στο κύμα. Το γαλαζοπράσινο της θάλασσας, το άσπρο του αφρού και των σπιτιών το βαθύ πράσινο των πεύκων, το απόλυτο λευκό των μαρμάρων της. Μοναδικές δαντελωτές ακρογιαλιές, άγρια βράχια, σχηματισμοί από απόκρυφες σπηλιές και φυσικές πισίνες.

 

Ο Ηρόδοτος αναφέρει την ύπαρξη «αυτοφυούς χρυσού», ακόμη κι αν στην περιοχή δεν έχει βρεθεί κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα.  Όπως λένε όλοι οι ντόπιοι, ο επίγειος μικρός παράδεισος που ανακαλύπτεις στην Θάσο, σου θυμίζει ότι στην ζωή υπάρχουν πράγματα που είναι πιο πολύτιμα και ανεκτίμητα απ΄ όλα τα χρυσάφια του κόσμου. Κατά την μυθολογία αναφέρεται και νησί των Σειρήνων.

Νησί με μεγάλη ιστορική παράδοση και κατά την απώτερη αρχαιότητα υπήρξε ένα βασίλειο με βασίλισσα την Αλίκη. Από οικολογικής άποψης η Θάσος είναι πρωτόγονη. Τα διάφανα νερά του Αιγαίου είναι καθαρά και θεωρούνται από την Ευρωπαική Ένωση τα καλύτερα της Ηπειρωτικής Ευρώπης. Με πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα.

 

Πρωτεύουσα είναι η Θάσος ή Λιμένας, με δύο μικρότερους οικισμούς, το Μακρυάμμο και τη Γλυφάδα. Απέχει από την Καβάλα δεκαπέντε ναυτικά μίλια με τακτικές συγκοινωνίες με Ferry Boat και από την Κεραμωτή πέντε ναυτικά μίλια και πιο συχνά δρομολόγια. Μπαίνοντας στο πλοίο της γραμμής απολαμβάνετε την διαδρομή που είναι 40 λεπτά περίπου με προορισμό την Θάσο. Άλλοι αξιόλογοι οικισμοί είναι ο Θεολόγος, η Ποταμιά, η Παναγιά, τα Λιμενάρια…

 Όλο σχεδόν το νησί το διατρέχει με ΒΑ – ΝΑ κατεύθυνση και το χωρίζει στα δύο μια οροσειρά, που αποτελείται από κρυσταλλικά πετρώματα και κυρίως μάρμαρο (αρχαία λατομεία μαρμάρου υπάρχουν σε πολλά μέρη του νησιού). Το μάρμαρο, γνωστό παγκοσμίως, η άφθονη ξυλεία, το φημισμένο κρασί, το μέλι και το εξαιρετικό κριθάρι ήταν κάποτε τα κυριότερα προϊόντα. Σήμερα το λάδι, η ξυλεία, το μέλι…είναι τα πιο διαδεδομένα προϊόντα της. 

 

Ένα μεγάλο πλήθος από έργα αρχιτεκτονικής, πλαστικής και κεραμικής μαρτυρούν πως στους αρχαϊκούς χρόνους η Θάσος δημιούργησε ανθηρό πολιτισμό. Τα μεταλλεία του νησιού και της Σκαπτής Ύλης έδιναν, πριν από τους Περσικούς πολέμους, ετήσια πρόσοδο 200 και μερικές φορές 300 ταλάντων. Με τα έσοδα αυτά οι Θάσιοι οικοδόμησαν στο τέλος του 6^ου και στις αρχές του 5^ου π.Χ. τον περίβολο της πόλης τους, μήκους 4 χλμ. 

Στο τελευταίο τέταρτο του 6^ου π.Χ. αι κυκλοφόρησαν και τα πρώτα αργυρά νομίσματα με παραστάσεις σατύρου, που απάγει στην αγκαλιά του μια νύμφη, που αντιστέκεται ζωηρά. 

Φεύγοντας οι Πέρσες, που τους ανάγκασαν να γκρεμίσουν τα τείχη τους, οι Θάσιοι συμμετέχουν στη πρώτη Αθηναϊκή Συμμαχία, συνεισφέροντας αρχικά 30 τριήρεις. Πλουσιότατη ιστορία και παράδοση. Κατά τη βυζαντινή εποχή η Θάσος ανήκει στο θέμα της Μακεδονίας. 

 

Το αρχαιότερο και πιο σεβάσμιο μνημείο που διατηρήθηκε στην επιφάνεια πολλύς αιώνες, είναι το κενοτάφιο του στρατηγού Γλαύκου (β’ μισό του 7^ου π.Χ.), που αποκαλύφθηκε στη θέση της Αγοράς. Οι ανασκαφές στο τέλος του προηγούμενου αιώνα, έφεραν στο φως πλούσια συλλογή ειδωλίων κούρων, κορών, ηθοποιών κωμωδίας, σατύρων, ζώων, ειδώλια θεών και γυναικών, καθισμένων μορφών με καλύπτρες…

 

Θάσος και τουρισμός

 Λόγω της εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς της έχει γίνει τα τελευταία χρόνια αγαπημένος τουριστικός προορισμός. Το νησί έχει έναν πολύ καλό περιφερειακό δρόμο, που σας επιτρέπει να έχετε πρόσβαση και στις πιο απόμερες γωνιές των ακτών του. Διάσπαρτοι απάνεμοι κολπίσκοι, είτε υπάρχουν οργανωμένες παραλίες, είτε ερημικές, πραγματικοί παράδεισοι. Σας αναφέρουμε μερικές απ’αυτές όπως Μακρύαμμος. Παχύς, Παπαλιμάνι, Νυστέρι, Χρυσή Αμμουδιά στη Σκάλα Παναγιάς, Χρυσή Ακτή στη Σκάλα Ποταμιάς, Κοίνυρα, Παράδεισος, Θημωνιά, η Αλυκή που θεωρείται και η πισίνα του νησιού, η Ψιλή Άμμος, η Αστρίς, η Ακτή του Ποτού, το Πευκάρι, η Ακτή Λιμεναρίων μέχρι την Τρυπητή, η Ακτή Καλλιράχης, η Ακτή Σωτήρος, η Ακτή Αλσυλλίου στη Σκάλα Πρίνου...

 

Η ομορφιά της Θάσου είναι ανεπιτήδευτη και αυθεντική, και οι άνθρωποι φιλόξενοι, απλοί και καλοσυνάτοι. Τα ήθη και τα έθιμα μαρτυρούν τις ανησυχίες των ανθρώπων όπως αυτές διαμορφώθηκαν στο πέρασμα των χρόνων. Στη Θάσο οι κάτοικοι του νησιού σέβονται τις παραδόσεις τους και τα έθιμα εκφράζουν επιθυμίες που συχνά χρήζουν της ευκαιρίες ειδικών εορτασμών για να εκφραστούν.

 

Στα έθιμα της Πρωτοχρονιάς εκτός από τα γνωστά έθιμα των καλάντων και του ποδαρικού, που γιορτάζονται με τον ίδιο τρόπο πάνω κάτω όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα γίνεται και το σπόρδισμα των φύλλων ως εξής: κάθονται όλοι γύρω από το αναμμένο τζάκι, τραβούν την ανθρακιά προς τα έξω και ρίχνουν γύρω στα αναμμένα κάρβουνα φύλλα ελιάς βάζοντας στο νου τους μια ευχή χωρίς να την πουν στους άλλους. Όποιου το φύλλο γυρίσει περισσότερο εκείνου θα πραγματοποιηθεί η ευχή του. 

 Τις γιορτές χρησιμοποιούν το θαυμάσιο θασίτικο μέλι για τα γλυκά της Θάσου, που είναι πολύ γνωστά για τη νοστιμιά τους. Σήμερα μικρές βιοτεχνίες τα παρασκευάζουν και τα διαθέτουν στο εμπόριο, τα πιο γνωστά είναι το γλυκό καρυδάκι κι ο χαλβάς. Από την άλλη η λαϊκή υφαντική της Θάσου, αν και κυρίως είναι οικιακή ασχολία, πρέπει να θεωρείται τέχνη. Ασκείται ακόμη και σήμερα με τον ίδιο τρόπο όπως και πριν από αιώνες και διατηρεί την παράδοση. Τα δείγματα λαϊκής υφαντικής χρονολογούνται κυρίως από τον 18ο αιώνα. 

Η ομορφιά των σχεδίων με τα θαυμαστά μοτίβα και τα ολοζώντανα χρώματα, καθώς και η ποιότητα των υφαντών ξετρελαίνουν ντόπιους και τουρίστες. Άλλωστε η λαϊκή υφαντική όχι μόνο εξυπηρετεί τις ανάγκες των κατοίκων, και φέρνει χρήματα στον τόπο αλλά εκφράζει την ίδια την ιστορία του νησιού και το δεσμό των ανθρώπων του με τη φύση.

 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΦΑΝΗ ΚΟΥΤΟΥΚΗ