Task force από Ομπάμα για τις μέλισσες

Την περασμένη Παρασκευή, ο πρόεδρος Ομπάμα ανακοίνωσε μέτρα για την αντιμετώπιση της εξαφάνισης των μελισσών.  Οι μέλισσες έχουν ανάγκη τη φροντίδα μας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξεκινήσει μια προσπάθεια να σώσουν μερικούς από τους πιο πολυάσχολους εργαζομένους και γι’αυτό τον λόγο,  ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δημιούργησε μια ομάδα εργασίας (task force). Οι ομάδα συγκεντρώνει διάφορους οργανισμούς,  οι οποίοι θα ασχοληθούν με το ζήτημα της ραγδαίας μείωσης των μελισσών και άλλων επικονιαστών.

Ο πληθυσμός των μελισσών έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, γεγονός που οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων φυτοπροστατευτικών, προσβολών τους από ακάρεα και απώλεια της γενετικής ποικιλομορφίας, ανέφερε στην ανακοίνωση του ο Λευκός Οίκος, την Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014. Οι μέλισσες γονιμοποιούν τα φρούτα, τους ξηρούς καρπούς και τα λαχανικά και είναι ζωτικής σημασίας για τη βιομηχανία τροφίμων της χώρας. Εκτός από τη βιωσιμότητα των τροφίμων, οι μέλισσες τονώνουν και την οικονομία

Απόσπασμα από την ανακοίνωση αυτή σημειώνει: «Η επικονίαση είναι αναπόσπαστο κομμάτι για την επισιτιστική ασφάλεια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι μέλισσες βοηθούν στην παραγωγή τουλάχιστον 90 καλλιεργειών στη Βόρεια Αμερική. Συνολικά, 87 από τους κορυφαίες, 115 καλλιέργειες βασικών ειδών διατροφής εξαρτώνται από ζωικούς επικονιαστές». Κατά τη διάρκεια της επικονίασης, έντομα, πουλιά, πεταλούδες και νυχτερίδες μεταφέρουν τη γύρη μεταξύ των φυτών, πρακτική που τους επιτρέπει να κάνουν σπόρους και να αναπαραχθούν. Συνεχίζοντας ο Λευκός Οίκος :  «Οι επικονιαστές συνεισφέρουν περισσότερο από 24 δισ. δολάρια στην οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών. Από αυτούς, οι μέλισσες αντιπροσωπεύουν περισσότερο από 15 δισ. δολάρια μέσω της ζωτικής σημασίας του ρόλου τους στη διατήρηση φρούτων, ξηρών καρπών και λαχανικών στη διατροφή μας».

Στην Καλιφόρνια, η βιομηχανία αμυγδάλου βρίσκεται σε κίνδυνο, επειδή εξαρτάται από 1,4 εκατομμύρια κυψέλες ετησίως για την επικονίαση. Τα αμύγδαλα βασίζονται αποκλειστικά στις μέλισσες για επικονίαση. Ο αριθμός των υπό διαχείριση αποικιών μελισσών στις Ηνωμένες Πολιτείες μειώθηκε απότομα από 6 εκατομμύρια μελίσσια το 1947 σε 2,5 εκατ. σήμερα, σύμφωνα με το Λευκό Οίκο. Ο Ομπάμα σε δηλώσεις του ανέφερε ότι η Υπηρεσία Προστασίας του Περιβάλλοντος και το αμερικανικό Υπουργείο Γεωργίας (USDA) θα ηγηθούν σε μια προσπάθεια να εξακριβωθεί γιατί ο πληθυσμός μελισσών, πεταλούδων και άλλοι επικονιαστών συρρικνώνεται και θα ψάξουν να βρουν τρόπους για να ενισχύσουν τη διατήρησή τους.

Επιπλέον, στον προϋπολογισμό του Ομπάμα για το επόμενο έτος περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια θα:

-    κατευθυνθούν σε πολλούς οργανισμούς για να δώσουν ώθηση στην έρευνα,

-  δοθούν για να αυξήσουν τον αριθμό των στρεμμάτων που είναι αφιερωμένα σε προγράμματα διατήρησης επικονιαστών

-    θα ενισχύσουν τη χρηματοδότηση της έρευνας σχετικά με τις απώλειες επικονιαστών.

Επίσης παρά το μικρό και ολοστρόγγυλο σώμα τους και τα σχετικά μικρά φτερά τους, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι οι μέλισσες μπορούν να πετάξουν σε υψόμετρο μεγαλύτερο και από αυτό της υψηλότερης κορυφής του κόσμου, του Έβερεστ. Αυτό τους το χαρακτηριστικό τις κάνει να ξεχωρίζουν στον κόσμο των εντόμων. Σε μια σειρά πειραμάτων οι επιστήμονες τοποθέτησαν άγριες μέλισσες σε ειδικούς θαλάμους πτήσης. Όλες κατάφεραν να πετάξουν σε «υψόμετρο» 7.500 μέτρων, ενώ δύο από αυτές κατάφεραν να ξεπεράσουν και τα 9.000 μέτρα. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Biology Letters. Ο άνθρωπος θεωρείται ότι στο Έβερεστ -με υψόμετρο στα 8.848 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας- θεωρείται ότι φτάνει στα όρια της αντοχής του. Αν η υψηλότερη κορυφή του ήταν 100 μέτρα πιο πάνω… θα ήταν αδύνατο να κατακτηθεί από τους ορειβάτες, σημειώνει η Victoria Woolaston σε άρθρο της στη βρετανική εφημερίδα Daily Mail. Όσοι ξεπερνούν το όριο των 8.000 μέτρων λέγεται ότι μπαίνουν στη «ζώνη του θανάτου».

Ο Dr. Michael Dillon από το πανεπιστήμιο του Γουαϊόμινγκ εντόπισε έξι αρσενικές μέλισσες (bumblebees) σε μια περιοχή της Κίνας σε υψόμετρο 3.250 μέτρων. Κινηματογραφώντας τες σε ειδικούς θαλάμους, παρατήρησε ότι για να καταφέρουν να φτάσουν σε αυτά τα ακραία ύψη, οι μέλισσες αύξαναν τη μέγιστη γωνία στην οποία χτυπούσαν τα φτερά τους, διατηρώντας παράλληλα την ίδια συχνότητα στο ρυθμό τους. Οι δυνάμεις που παράγονται από το χτύπημα των φτερών, είναι ευθέως ανάλογες προς την πυκνότητα του αέρα, με αποτέλεσμα οι οργανισμοί να βιώνουν δραστικές μειώσεις στις δυνάμεις άνωσης σε αυτό το περιβάλλον. Τα ιπτάμενα έντομα εμφανίζουν επίσης την υψηλότερη ζήτηση για οξυγόνο σε σχέση με τη μάζα τους, καθιστώντας το κατόρθωμα των μελισσών ακόμη πιο αξιόλογο. Κατά το παρελθόν είχαν εντοπιστεί στο όρος Έβερεστ, σε υψόμετρο μεγαλύτερο των 5.600 μέτρων, ενώ ορισμένες μέλισσες ζούσαν για παρατεταμένο χρονικό διάστημα σε περιοχές πάνω από τα 4.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.