Η Ελληνική Σημαία γιορτάζει!

«Τούτο το λόγο θα σας πω

δεν έχω άλλο κανένα

μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!»

                                         Κωστής Παλαμάς

Η Eλληνική Σημαία γιορτάζει και τιμάται στις 27 Οκτωβρίου, παραμονή της επετείου του ΟΧΙ του 40'. Η εθνική σημαία της Ελλάδας περιέχει εννέα ισοπαχείς, οριζόντιες και εναλλασσόμενες λευκές και κυανές παράλληλες λωρίδες. Μέσα σε ένα κυανό τετράγωνο στο πάνω προσίστιο μέρος, υπάρχει ένας λευκός σταυρός. Οι εννέα λωρίδες αντιστοιχούν σε κάθε γράμμα ξεχωριστά, από τη λέξη "ελευθερία". Επίσης είναι τόσες όσες και οι συλλαβές του "Ελευθερία ή Θάνατος". Ο σταυρός συμβολίζει το επίσημο θρήσκευμα της χώρας, τον χριστιανισμό, και κατά άλλους, είναι πανάρχαιο σύμβολο του δυισμού και συμβολίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης.

Επίσης σύμφωνα με άλλη θεωρία, οι πέντε μπλε γραμμές συμβολίζουν τα πέντε ελληνικά πελάγη. Η εμφάνιση των γραμμών επιλέχθηκε λόγω της ομοιότητάς τους με την κυματισμένη θάλασσα, η οποία αγκαλιάζει τις ελληνικές ακτές. Η εναλλαγή των μπλε και άσπρων γραμμών κάνει την Ελληνική Σημαία όταν φυσάει να φαίνεται σαν πέλαγος. Ο σταυρός, ο οποίος βρίσκεται στο πάνω αριστερά μέρος της σημαίας και καταλαμβάνει το ένα τέταρτο της συνολικής της επιφάνειας συμβολίζει το σεβασμό και την αφοσίωση που έχουν οι Έλληνες για την Ελληνική Ορθοδοξία και δηλώνει τον σημαντικό ρόλο του χριστιανισμού στο μοντέρνο Ελληνικό Έθνος.

Το μπλε και το άσπρο της Ελληνικής σημαίας αντανακλά το μπλε από τον γαλανό ουρανό και το άσπρο από τα λιγοστά σύννεφα. Ο Κώδικας της Ελληνικής Σημαίας αποτελείται από ορισμένους αυστηρούς κανόνες οι οποίοι πρέπει να ακολουθούνται κατά γράμμα ως ένδειξη τιμής προς την Σημαία. Η ένδειξη τιμής προς την Σημαία αντικατοπτρίζει ένδειξη τιμής προς το Έθνος και τιμή προς τους ίδιους τους εαυτούς μας. Σε όλους τους αγώνες του Έθνους, οι Έλληνες πολέμησαν και υπερασπίστηκαν με τη ζωή τους το ιερό αυτό σύμβολο.

Η Ιστορία μας είναι γεμάτη από τέτοια περιστατικά αυτοθυσίας για την προστασία της Σημαίας μας. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αθήνα την 27η Απριλίου 1941. Ο σημαιοφόρος πάνω στον Παρθενώνα, ο 17χρονος Κωσταντίνος Κουκκίδης, φορώντας την στολή της Ελληνικής νεολαίας της εποχής, παρά να παραδώσει τη σημαία στους Γερμανούς, την υπέστειλε και αφού την τύλιξε πάνω του, έπεσε μαζί με αυτήν από τον ιερό βράχο της Ακροπόλεως, στο κενό.

1.Η Ελληνική Σημαία εκπροσωπεί το Έθνος μας, την πατρίδα μας, και την κρατική μας οντότητα. Σε περίπτωση πολέμου η σημαία πρέπει να φυλάσσεται και προστατεύεται ακόμα και με την ζωή μας. 2. Σε περίπτωση που μια σημαία φθαρεί, τότε καίγεται, αλλά ΠΟΤΕ δεν πετιέται στα σκουπίδια. Στα σκουπίδια μπορούν να πεταχθούν μόνο οι στάχτες. 3. Η Σημαία χρησιμοποιείται μόνον σε έπαρση επί ιστού. Απαγορεύεται η οποιαδήποτε άλλη χρήση της (π.χ. κρέμασμα κουρτίνας, διακοσμητικό, ένδυμα, κ.λπ.) 4. Κατά την έπαρση της Ελληνικής Σημαίας στεκόμαστε όλοι προσοχή. Ο σημαιοφόρος αίρει γοργά. Κατά την διάρκεια της Έπαρσης της Σημαίας ψάλλεται ο Εθνικός Ύμνος. 5. Εάν υπάρχουν πολλές σημαίες τότε η Ελληνική πρέπει να βρίσκεται στο ίδιο ύψος ή ψηλότερα από τις υπόλοιπες. 6. Κατά την υποστολή της Σημαίας στεκόμαστε προσοχή. Ο σημαιοφόρος υποστέλλει αργά. 7. Κατά την ημέρα πένθους η Σημαία κυματίζει μεσίστια και αφού ο σημαιοφόρος τελειώσει την έπαρση, τότε προχωρεί σε υποστολή μέχρι το μέσο του ιστού. 8. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η Ελληνική Σημαία να αγγίζει το έδαφος για οιονδήποτε λόγο.

Σε περίπτωση που η Σημαία είναι πολύ μεγάλη, η έπαρση πρέπει να γίνεται από τον σημαιοφόρο και με την βοήθεια του παραστάτη. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και κατά την υποστολή της Σημαίας.

            Η σημαία     

                                   του Ιωάννη Πολέμη

Πάντα κι όπου σ` αντικρίζω,

με λαχτάρα σταματώ,

υπερήφανα δακρύζω,

ταπεινά σε χαιρετώ.

Δόξα αθάνατη στολίζει

κάθε θεία σου πτυχή

και μαζί σου φτερουγίζει

της πατρίδος η ψυχή.

Όταν ξάφνου σε χαϊδεύει

τ` αγεράκι τ` αλαφρό,

μοιάζεις κύμα, που σαλεύει

με χιονόλευκον αφρό.

Κι ο σταυρός που λαμπυρίζει

στην ψηλή σου κορυφή,

ειν` ο φάρος που φωτίζει

μιαν ελπίδα μας κρυφή.

Σε θωρώ κι αναθαρρεύω

και τα χέρια μου χτυπώ,

σαν αγία σε λατρεύω,

σα μητέρα σ` αγαπώ.

Κι απ` τα στήθη μου ανεβαίνει

μια χαρούμενη φωνή:

«Να 'σαι πάντα δοξασμένη,

ω Σημαία γαλανή!»