Ταξίδι στα Γκαλάπαγκος με την Celine Cousteau

Όσοι έχουν ασχοληθεί με το περιβάλλον γνωρίζουν πολύ καλά τα νησιά Γκαλάπαγκος, γιατί εδώ εμπνεύστηκε τη θεωρία της εξέλιξης των ειδών ο Δαρβίνος και φυσικά λέγονται και νησιά του Δαρβίνου. Μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, που ανήκει στο κράτος του Ισημερινού, τα νησιά βρίσκονται περίπου 965 χιλιόμετρα (600 μίλια) δυτικά του Ισημερινού. Η φύση οργιάζει στα εξωτικά αυτά νησιά και αυτόν τον Απρίλιο δίνεται η ευκαιρία σε όποιον θέλει να τα επισκεφθεί ακολουθώντας την εγγονή του εξερευνητή  Ζαν Κουστώ.  Η Celine Cousteau διοργανώνει ένα 11ήμερο ταξίδι,  a Contiki tour στα Galapagos Islands και το Ecuador τον επόμενο μήνα.  Θα συνοδέψει τους ταξιδιώτες και τα κέρδη από το ταξίδι θα διατεθούν για διάφορες πρωτοβουλίες για τον ωκεανό στα Γκαλάπαγκος.  Το τουρ ξεκινάει στις 21 Απριλίου 2013 και η συμμετοχή ανά άτομο στοιχίζει από $2685 (excluding flights).  Τηλεφωνήστε στο  1300 266 845 ή επισκεφθείτε το site contiki.com.au

 Το ισπανικό όνομα είναι  Islas Galápagos και το αρχιπέλαγος αποτελείται από 13 κύρια ηφαιστειακής προέλευσης νησιά, 6 μικρότερα νησιά και 107 βράχους και νησάκια. Το πρώτο νησί θεωρείται πως σχηματίστηκε 5 έως 10 εκατομμύρια έτη πριν, ως αποτέλεσμα της τεκτονικής δραστηριότητας. Τα νεότερα νησιά, Isabela (Ισαβέλα) και Fernandina (Φερναντίνα), διαμορφώνονται ακόμα, μέσω της πιο πρόσφατης ηφαιστειακής έκρηξης του 1998. Ο Δαρβίνος την πανίδα της περιοχής ανέπτυξε τη θεωρία του σύμφωνα με την οποία η γεωγραφική απομόνωση επηρέασε την απόκλιση των διαφόρων έμβιων ειδών, η λεγόμενη φυσική επιλογή. Το Ίδρυμα Κάρολος Δαρβίνος (Charles Darwin Foundation), με διεθνή έδρα στις Βρυξέλλες, ιδρύθηκε το 1959, για να εξασφαλίσει τη συντήρηση των μοναδικών οικοσυστημάτων στα Γκαλάπαγκος και να προωθήσει όλες τις απαραίτητες επιστημονικές μελέτες. Η εργασία συντήρησης άρχισε με την καθιέρωση του ερευνητικού σταθμού Charles Darwin το 1964.

Αν και η πρώτη νομοθεσία για την προστασία των νήσων Γκαλάπαγος θεσπίστηκε το 1934 και συμπληρώθηκε το 1936, την δεκαετία του 1950 λήφθηκαν τα σημαντικότερα μέτρα με σκοπό τον έλεγχο πάνω στην εγγενή χλωρίδα και πανίδα. Το 1955, η Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (International Union for the Conservation of Nature) οργάνωσε μια αποστολή με σκοπό τη συγκέντρωση στοιχείων. Δύο έτη αργότερα, το 1957, η UNESCO, σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Ισημερινού, έστειλε μια ακόμα ερευνητική ομάδα για να μελετήσει την περιοχή και για να επιλέξει έναν τόπο για έναν δημιουργία ενός ερευνητικού σταθμού. Το 1959, παράλληλα με την επέτειο των εκατό χρόνων από τη δημοσίευση της Καταγωγής των Ειδών του Δαρβίνου, η κυβέρνηση του Ισημερινoύ ανακήρυξε το 97,5% του εδάφους ως εθνικό πάρκο, εκτός από τις περιοχές που ήταν ήδη κατοικημένες. 

 Το 2004 η απογραφή έδειξε ότι τα νησιά κατοικούνται περίπου  από 20.000 ανθρώπους. Το 1986 ο περιβάλλων ωκεανός αναγνωρίστηκε ως υπό προστασία από την αλιεία και την περαιτέρω ανάπτυξη. Μερικά από τα σπάνια είδη των νησιών είναι:  η  Γιγάντια Χερσαία Ιγουάνα (Conolophus subcristatus), τα θαλάσσια Ιγουάνα (cristatus Amblyrhynchus  - μοναδικά ιγουάνα, που σιτίζονται από τη θάλασσα), η γιγάντια Χελώνα των Γκαλάπαγος (Geochelone elephantopus, γνωστή ως galápago), γαλαζοπόδαρη Σούλα( Sula nebouxii), η πράσινη Χελώνα των Γκαλάπαγος,   το Αγγούρι της θάλασσας,   13 ενδημικά είδη σπίζας, η  Σπίζα-Δρυοκολάπτης (Camarhynchus pallidus), ο πιγκουΐνος των Γκαλάπαγος (Spheniscus mendiculus), ο Κορμοράνος του Χάρρις (Phalacrocorax harrisi), το γεράκι των Γκαλάπαγος (Buteo galapagoensis), τα Θαλάσσια Λιοντάρια (είδος φώκιας)...