ΠΕΥΚΙΤΕΣ, ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ στην ΑΤΤΙΚΗ

Στη Σταμάτα στο Δήμο Διονύσου μέσα στη φύση, ξεκίνησε το πρώτο Σχολείο του Δάσους, ένα διαφορετικό σχολείο, που θα διδάσκει τα παιδιά στο δάσος και θα τα βοηθήσει να αναπτύξουν μια ελεύθερη προσωπικότητα. Το σχολείο άρχισε τη λειτουργία του τον Ιούλιο με κάποιες καλοκαιρινές τάξεις και αλλά το κανονικό πρόγραμμα του ξεκίνησε από Σεπτέμβριο, φιλοξενώντας παιδιά κυρίως προσχολικής ηλικίας. Ένα ξύλινο σπιτάκι είναι σημείο συνάντησης για το Σχολείο του Δάσους "Πευκίτες", στο σημείο που η οδός Φιλίππου, στην περιοχή Αμυγδαλέζα Σταμάτας, συναντά τη ρεματιά... Τα τηλέφωνα επικοινωνίας είναι τα εξής: 210-6218707 και 6984960821. 

 

Η HuffPost Greece δημοσίευσε δηλώσεις της υπεύθυνης του Σχολείου του Δάσους, η οποία εξήγησε τι ακριβώς μπορούν να κάνουν τα παιδιά σε ένα σχολείο που βρίσκεται ανάμεσα σε δέντρα, δάσος, λίμνες και ποταμάκια. Τα Σχολεία του Δάσους αποτελούν διεθνώς την εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού κινήματος της Παιδαγωγικής του Δάσους. Πραγμάτωση μιας παιδαγωγικής διαδικασίας εκτός των στενών ορίων μιας τάξης, που επιδιώκει τη μάθηση στο ύπαιθρο, χωρίς καταναγκασμούς και που προάγει την πολύπλευρη ανάπτυξη του παιδιού μέσω της ελευθερίας. Καιρός ήταν να γίνει και κάτι στην Αττική, αν και πρωτίστως αφορά την προσχολική ηλικία. 

Με βιωματικό τρόπο επιτυγχάνονται όχι μόνο οι στόχοι, που τίθενται γι' αυτήν την τρυφερή ηλικία (κοινωνική, κινητική και νοητική αντίληψη), αλλά επιτυγχάνεται και η ανάπτυξη της δημιουργικής, κριτικής και κυρίως αυτόνομης σκέψης τους, όπως μόνο στο ύπαιθρο και με τις προκλήσεις, που εκεί υπάρχουν μπορεί να επιτευχθεί. Όμως τόσο και τα παιδιά των υπόλοιπων ηλικιών, που προσέρχονται με μία σταθερή συχνότητα και μέσω μίας ομάδας (που ασφαλώς και δεν πρέπει να αλλάζει), όσο και κάποιων ειδικών ομάδων, όπως παιδιών θύματα bulying, με αυτισμό, σύνδρομο Down, κ.α., μπορούν να ωφεληθούν ποικιλοτρόπως, ισορροπώντας τον σύγχρονο τρόπο ζωής.

Το Σχολείο του Δάσους είναι ανοιχτό “βρέξει – χιονίσει”. Κυριολεκτικά! Τα παιδιά είναι ντυμένα πολύ καλά με ισοθερμικά εσώρουχα, κ.τ.λ., και βρίσκονται έξω πάντοτε! Μόνο σε περίπτωση καταιγίδας μπαίνουν μέσα στο καταφύγιο. Συνήθως το ημερήσιο πρόγραμμα ξεκινά με το άναμμα της φωτιάς που γίνεται από τα παιδιά σε κάποια τοποθεσία του δάσους, αλλά που για ευνόητους λόγους (πυρασφάλεια) δεν θα πραγματοποιείται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Αντ' αυτού κάνουμε τον κύκλο μας κάτω από ένα δέντρο, δίπλα στο καταφύγιο μας, εισάγοντας σε κάποιο θέμα, που θα δουλέψουμε εκείνη τη μέρα. Αν για παράδειγμα είναι οι ήχοι του δάσους, μπορεί με τη σειρά να καλύψουμε τα μάτια με ένα μαντήλι και να καλέσουμε το κάθε παιδί να αφουγκραστεί. Κατόπιν η διαδικασία μπορεί να εξελιχθεί απαλά ρωτώντας τα παιδιά γα το ποιος νομίζουν πως κατοικεί πάνω στα κλαδιά του δέντρου ή πάνω στα φύλλα και στον κορμό του. 

 

Σύμφωνα με τους ΠΕΥΚΙΤΕΣ, “Σταδιακά σηκωνόμαστε και φέρνουμε κάποια υλικά παρατήρησης, όπως μεγενθυντικούς φακούς, κι εξαπλωνόμαστε στους γύρω λόφους γυρεύοντας ίχνη πουλιών και ζώων (εξερεύνηση). Όλο αυτό μπορεί να οδηγήσει, αναλόγως της κατεύθυνσης των παιδιών, είτε σε ένα ελεύθερο παιχνίδι, είτε σε μία κατασκευή, όπως για παράδειγμα ενός σπιτιού πουλιών χρησιμοποιώντας ένα χάρτινο κουτί από γάλα (ανακύκλωση) και καλύπτοντας το από φλοιούς δέντρων και φλούδες κουκουναριών που τα παιδιά συγκεντρώνουν.

Αργότερα μπορούμε να κολατσίσουμε κοντά στο ρυάκι όπου τα παιδιά έχουν στήσει ένα καταφύγιο από καλάμια και κλαδιά, με κόμπους που μόνα τους έκαναν, και να επιδοθούν κατόπιν σε σκαρφάλωμα δέντρων, κατασκευές από φυσικά υλικά, όπως κούκλες από μουστάκια καλαμιών, βελανιδοσκουφάκια, και ό,τι άλλο τα εμπνέει. Η μέρα κλείνει με τον κύκλο μας δίπλα στο καταφύγιο μας με μια αφήγηση από την παιδαγωγό που να συνδέεται με τη μέρα που περάσαμε ή πραγματοποιείται από κάποιο παιδί, εφόσον το επιθυμεί ολόψυχα.”